သို႕ .............

၀င္ေငြထက္ ထြက္ေငြမ်ားေနတဲ့သူကို ဆင္းရဲသားလို႔ေခၚၿပီး ၀င္ေငြထက္ ထြက္ေငြနည္းတဲ့သူကို ခ်မ္းသာသူလို႔ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိရဲ႕ ၀င္ေငြကိုလည္း သိမယ္၊ ထြက္ေငြကိုလည္း စိစစ္ႏိုင္ရမယ္။ အဲဒီလူဟာ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူျဖစ္ၿပီး လစဥ္လတိုင္း ထြက္ေငြဟာ ၀င္ေငြထက္မ်ားေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ လူည့ံ သို႔မဟုတ္ အရည္အခ်င္းမရွိသူလို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ထြက္ေငြဆိုကလည္း ႏွစ္မ်ိဳး ရွိျပန္ပါတယ္။ ျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာ ထြက္ေငြနဲ႔ မျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာ ထြက္ေငြေပါ့။ အစားအေသာက္၊ အ၀တ္အစား၊ အလွအပပစၥည္း စတာေတြနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ကုန္က်စရိတ္ေတြကို ျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာ ထြက္ေငြလို႔ သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ခ်ဳပ္တီးႏိုင္ရင္ ခ်ဳပ္တီးႏိုင္သေလာက္ အဲဒါေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေငြမထြက္ဘဲေနေအာင္ တားဆီးလို႔ရပါတယ္။

မျငင္းဆန္ႏိုင္ေသာထြက္ေငြကေတာ့ ဥပမာ အေရးေပၚက်န္းမာေရး ကုသစရိတ္လိုမ်ိဳး၊ ေျမခြန္၊ ေရခြန္ စတဲ့အခြန္အခေတြလိုမ်ိဳးကို ေခၚပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ကိုယ္ေပးခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မေပးခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ေသခ်ာေပါက္ ထြက္သြားရမယ့္ ေငြေၾကးေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ရုတ္တရတ္ မျငင္းဆန္ႏိုင္တဲ့ထြက္ေငြတစ္ခုခု ေပၚလာရင္ လူေတြမွာ အေရးေပၚ ေငြလိုတယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နီးစပ္ရာကို ေငြေခ်းတာတို႔ဘာတို႔ လုပ္ၾကရပါတယ္။ (ဒီႏိုင္ငံမွာ Soft Loan မရွိေသးတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္) ဒီအထိက ကိစၥမရွိေသးေပမယ့္ ျငင္းဆန္ႏိုင္တဲ့ထြက္ေငြေတြကို မျငင္းဘဲ သံုးပစ္လိုက္လို႔ ၀င္ေငြထက္ ထြက္ေငြပိုမ်ားသြားလို႔ ေငြေခ်းရၿပီဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းရွက္စရာေကာင္းတဲ့လူ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္အသံုးမက်ပါဘူးလို႔ ၀န္ခံလိုက္တာနဲ႔အတူတူပါပဲ။

ဘယ္လိုျငင္းမလဲ
လူအမ်ားစုဟာ ၀င္ေငြမ်ားသထက္ မ်ားဖို႔ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကၿပီး ထြက္ေငြ နည္းသထက္နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့သူက နည္းပါးပါတယ္။ အဲဒီကိစၥဟာလည္း အခန္႔မသင့္ရင္ ကပ္ေစးနည္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားတတ္ျပန္ပါေသးတယ္။ ကုန္သင့္တာကို မကုန္ေအာင္ စိစစ္လြန္းတာကို ႏွေျမာျခင္းလို႔ေခၚၿပီး ကုန္သင့္တာကို အကုန္အက်ခံႏိုင္ျခင္းကေတာ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခု၀ယ္ယူကာနီးတိုင္း အေသခ်ာစဥ္းစားပါ။ ဒါဟာ ငါ့အတြက္ တကယ္လိုအပ္ရဲ႕လား၊ အဲဒါမရွိရင္ ငါ့ဘ၀ ဘာေတြျဖစ္သြားႏိုင္သလဲဆိုတာ ေတြးပါ။ ဘ၀အတြက္ တစ္ကယ္လိုအပ္ၿပီဆိုမွ ၀ယ္ပါ။

တျခားသူေတြနဲ႔ကိုယ့္နဲ႔ မယွဥ္ပါနဲ႔
အ၀တ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္၊ နာရီ၊ ဆြဲႀကိဳး၊ ကား၊ ဆိုင္ကယ္ အစရွိတဲ့ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြမွာ တန္ဖိုးအနည္းအမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ ေငြငါးေထာင္တန္ အက်ီလည္းရွိသလို ေငြငါးသိန္းတန္ အက်ီလည္း ေစ်းကြက္ထဲမွာ ရွိတာပါပဲ။ အဲဒီလူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြ ၀ယ္ယူတဲ့အခါမွာ သူမ်ားနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မယွဥ္ပါနဲ႔။ တစ္လကို ၀င္ေငြ သိန္းႏွစ္ဆယ္၀င္တဲ့သူက ငါးေသာင္းတန္အက်ီ၀ယ္ႏိုင္တာ ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္လမွာ တစ္သိန္းတည္း၀င္တဲ့သူက ငါးေသာင္းတန္အက်ီ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ လူမိုက္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေလာကမွာ လူေတြဟာ တန္းတူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ့္၀င္ေငြေလာက္နဲ႔ သင့္ေတာ္ရံုသာ သံုးစြဲပါ။

အေခ်ာင္မလိုခ်င္ပါနဲ႔
၀င္ေငြကေတာ့ နည္းတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ဟိုဟာလိုခ်င္ ဒီဟာလိုခ်င္ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ထြက္ေငြအမ်ားႀကီးထြက္ခ်င္တယ္။ အဲဒီလို လူေတြဟာ အၿမဲတမ္းလိုေငြပဲ ျပေနေတာ့တာမို႔ သူတို႔ဟာ ေငြေၾကးကို အေသရရ အရွင္ရရ လိုခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚလာၿပီး မေတာ္ေလာဘေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေငြေၾကးကို အေခ်ာင္လိုခ်င္တဲ့ အေခ်ာင္သမားေတြ ျဖစ္လာၾကၿပီး သူမ်ားအေပၚက ေငြကို လိမ္လည္ယူတာ၊ ဥပေဒနဲ႔ မညီတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္လာတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြမျဖစ္ဖို႔က ထြက္ေငြအမ်ားႀကီး ထြက္ခ်င္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ဘရိတ္အုပ္တတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ ေလာကမွာ ေငြေၾကးဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ ၿပီးျပည့္စံုမႈဆိုတာ ေသသည္အထိ မရႏိုင္ဘူးဆိုတာ နားလည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ တစ္လမွာ ေငြတစ္သိန္းပဲ ၀င္တဲ့သူက ေငြဆယ္သိန္းလိုခ်င္တယ္။ တကယ္ ေငြဆယ္သိန္း ရလာၿပီဆိုရင္ တစ္လကို သိန္းတစ္ရာေလာက္ ျဖစ္လာခ်င္ျပန္တယ္။ တစ္လ သိန္းတစ္ရာ ၀င္လာၿပီဆိုရင္လည္း တစ္လ သိန္းတစ္ေထာင္ျဖစ္လာခ်င္ျပန္ေရာ။ ၀င္ေငြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး လူ႔ရဲ႕ ေလာဘဟာ ထိန္းမရႏိုင္သလို ထြက္ေငြနဲ႔ပတ္သတ္ျပန္ရင္လည္း သင့္အေနနဲ႔ စိတ္ပါရင္ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျဖဳန္းတီးလို႔ ရပါေသးတယ္။ ကမၻာႀကီးက ႀကိဳဆိုလ်က္ပါပဲ။ သင္မဲြသြားရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီးက လွည့္ၾကည့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

၀က္သားစားမေစာပါနဲ႔
ဗမာေတြဟာ ၀က္သားစားေစာၾကတယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဆိုလိုတာက နည္းနည္းေလး ပံုမွန္၀င္ေငြရလာရင္ သိပ္မႀကိဳးစားၾကေတာ့ဘဲ အေပ်ာ္အပါးဘက္ကို ေရာက္သြားၾကတာ မ်ားလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အလွည့္က်ရင္ ဒါမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔က ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းတစ္ခုလိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တရုတ္ေတြနဲ႔ ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ပါ။ တရုတ္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲခ်မ္းသာခ်မ္းသာ အလုပ္ကို အၿမဲတေစ ႀကိဳးစားေနေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြဆီက အတုယူပါ။
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးသတင္းစတာေတြကို မျပတ္တမ္းနားစြင့္ပါ။ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံစရာ အခြင့္အလမ္းေပၚလာရင္ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံပါ။

ေငြစုပါ
ဘဏ္အေကာင့္ဖြင့္ထားပါ။ တစ္လတစ္ခါ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေငြေၾကးေလးကို ပံုမွန္ျဖည့္သြားပါ။ စာေရးသူ တစ္ခါက ဘဏ္သြားရင္း သူ႔ရဲ႕ေငြစုစာအုပ္ထဲကို တစ္လ ငါးေထာင္ထည့္ၿပီး ပံုမွန္စုေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အရမ္းခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းလွပါတယ္။ အဲဒီလို မိန္းကေလးမ်ိဳးဟာ ဆင္းရဲတဲ့သူ ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

အသံုးစရိတ္ေတြကို စာရင္းျပဳစုပါ
ဒီႏိုင္ငံမွာက ATM ကတ္ကိုင္ၿပီး သံုးလို႔ရတဲ့ေနရာ နည္းပါးတာ၊ ကတ္အစား ေငြေၾကးကို လက္ကကိုင္ၿပီး သံုးစြဲရတာေတြပဲ ျဖစ္ေနတာ လကုန္တိုင္း ဒီလအတြင္း ကိုယ္ဘာေတြသံုးမိသလဲဆိုတာက ျပန္စဥ္းစားေနရတဲ့အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကတ္စနစ္ တြင္က်ယ္လာရင္ေတာ့ ကိုယ္ဘယ္အတြက္သံုးခဲ့တယ္ဆိုတာ ဘဏ္ကထုတ္ေပးတဲ့ Invoice ထဲမွာ ၾကည့္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာရင္းကိုရေအာင္ျပဳစုပါ။ ၿပီးရင္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ။ ေနာက္လက်ရင္ ကိုယ္ ဘယ္အပိုင္းမွာ ေလွ်ာ့သံုးသင့္လဲဆိုတာ အေျဖေပၚလာပါလိမ့္မယ္။

ဒီေန႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ နားပါဦးမည္။ စိတ္ပါတဲ့အခ်ိန္ အပိုင္း(၂) ေရးပါဦးမည္။

Credit to: Zaw Thurein Tun